Blog

Staat zelfacceptatie gelijk aan goedkeuring? Veel mensen hebben het idee dat als je iets accepteert, dat je het ook goedkeurt. Wordt zelfacceptatie dan niet ontzettend lastig? Er zijn altijd wel eigenschappen van onszelf die we liever kwijt zijn. Zeker in deze maatschappij staat zelfontwikkeling hoog in het vaandel.

Zelfacceptatie is dat je jezelf aanneemt, jezelf erkent in wie je bent. Niet alleen het goede van jezelf maar ook je minder fijne kanten of gedrag. Jezelf volledig zien en erkennen. Daar hebben veel van ons moeite mee. We vinden dat we gezelliger, socialer, liefdevoller, grappiger, slimmer, slanker moeten zijn. Maar naar welke norm streven we? Waarom hebben we er moeite mee te erkennen wat is. Zeg ik hiermee dat je niet zou moeten streven naar verbetering? Integendeel. Je hoeft vervelend gedrag van jezelf niet ok te vinden, het goed te keuren. Wel is het handig dat je het erkent, het aanneemt voor wat het is. Want dan kan je ermee aan de slag. Als je het probeert te verbergen dan stagneer je op dit vlak. Maar ernaar streven dat alles helemaal perfect is, is een ander uiterste.

Je zult ook vast herkennen dat bepaalde eigenschappen of trekjes niet verdwijnen. Hoe hard je er ook aan werkt. Dit erkennen kan veel ruimte en opluchting geven. Als we blijven vechten met dit ene stukje geven we het veel aandacht (wat je niet op iets anders kan richten), we raken gefrustreerd en moe. Probeer de balans te vinden in wat je te erkennen hebt en wilt laten rusten én waar je nog wel mee aan de slag wil. Overdrijf niet. Als je alleen maar aan de slag bent met alles wat je aan jezelf zou willen verbeteren is groeien lang niet even leuk. Focus je daarom bovenal op waar je blij van wordt, je kracht, je kwaliteiten en je passie. Daar zit levensvreugde en energie. Vind je het lastig om de juiste focus te krijgen, neem dan gerust contact op. Warme groet, Sarah Niessink