Waskracht
Dit is het verhaal van een persoonlijk en uniek herstelproces. De titel geeft aan dat er mogelijkheid is om te groeien, als synoniem voor herstel. Maar vergelijk het ook eens met het draaien van je was. Confrontaties met vuile was kunnen zo lastig zijn, al was het alleen al omdat je die niet buiten wil hangen misschien. Zo staat de bonte was voor al die dingen die tegelijk gebeuren en je misschien overspoeld hebben. De kookwas is de woede die je weg moet werken om verder te kunnen. De witte en de fijne, op de hand vanwege zijn teerheid, het moet allemaal gebeuren, om weer met jezelf en anderen in het reine te komen. En klaar is het nooit! Ik heb tenminste nog nooit de bodem van de wasmand gezien…
In mijn jongste jaren werd net op tijd een aangeboren trage schildklierwerking geconstateerd. Na die ontdekking kreeg ik een tweede leven en medicijnen. De kinderjaren en puberteit verliepen met veel gerommel, uitsluiting vanwege anders zijn en daarna eenzaamheid. Eenmaal volwassen geworden en gezegend met een gezin (lieve man, twee jongens, twee meiden) raakte ik meermalen het overzicht en de zin in het leven kwijt. Voortschrijdend inzicht zou later aantonen dat mijn beperking, ondanks de medische redding, psychische kwetsbaarheid zou voortbrengen. Het beheren van grenzen en het gevecht met onbalans in prikkels hebben mij van tijd tot tijd stilgezet. De ergste en tot nu toe laatste val resulteerde in een crisisopname, waarbij de diagnoses mij om de oren vlogen en medicatie ter bestrijding van depressie niet werkten. De omslag die tot herstel zou lijden, kwam door een uitspraak van een thuiszorgmedewerkster. Ze wees op de dingen die ik wel kon. Dat deed ze op een confronterende manier: ‘Waarom focus je zo op het overtuigen van je ellende bij iedereen. Zo sneeuwt datgene wat je wel goed kan, helemaal onder!’ En ze had gelijk. Er was moed voor nodig om de slachtofferrol die ik zorgvuldig koesterde, los te laten en om me heen te gaan kijken. Vanaf dat moment begon het inzicht van binnenuit en kon ik mijn rollen weer heroveren. En zoals dat vaak gaat met kracht in zwakheid en andersom, leerde ik vervolgens mijn sterke kanten uitvergroten ten opzichte van de zwakke.
De psychische kwetsbaarheid is er niet mee verdwenen. Er valt desondanks toch mee te leven. ‘Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals IK het kan’ leerde ik tijdens de fase van worsteling en omarming van mijn gebreken. Het gaat om het zoeken van mijn eigen manier om te functioneren. Ongeacht of anderen daar een mening over hebben. Zolang er maar sprake is van waskracht.
Els Dijkema-van der Linden
Ervaringsdeskundige