Sanne vertelt….
Voordat ik bij Vrouwzeker kwam was ik eigenlijk aan het overleven in plaats van leven. Zowel thuis als op mijn werk, als arts in opleiding. Alles wat moest gebeuren dat gebeurde wel, zoals de kinderen, boodschappen, koken, schoonmaken, op tijd op het werk komen. Maar veel meer dan dat was niet mogelijk. Op mijn werk kreeg ik te horen dat als ik zo door ging dat ik dan mijn opleiding niet zou kunnen afronden. Ze gaven aan dat ik geen vooruitgang meer boekte en dat ze twijfelden of ik het wel aan kon om zelfstandig te kunnen werken. En dat was een vereiste om door te kunnen gaan naar het laatste jaar van de opleiding. Dat was het moment om hulp te zoeken.
Eigenlijk had ik zelf tot dan toe helemaal niet zo door dat het niet meer ging. Door mijn gesprekken met Sarah kwam ik erachter hoe erg ik mezelf en de regie eigenlijk was kwijtgeraakt. Ik was alleen bezig met de noodzakelijke dingen die moesten gebeuren. Er was geen tijd voor mezelf. Geen rust. Geen moment van aandacht voor wat ik eigenlijk wil en wie ik eigenlijk ben. Ik was mezelf helemaal kwijt. Ook had ik geen energie meer om tijd en liefde te geven aan de mensen om me heen. Contact met vriendinnen verwaterde en ook in mijn relatie werd alles oppervlakkiger. Ik had eigenlijk gewoon genoeg aan mezelf.
Ondertussen heb ik geleerd om dichterbij mijzelf én bij de mensen om mij heen te leven. Ik ken mijn eigen sterke eigenschappen en ook mijn valkuilen. Ik pak de regie. Ik neem tijd voor mezelf en kan nu veel beter aangeven waar mijn grens ligt. En natuurlijk lukt dat niet altijd. Maar als ik merk dat ik terugval of toch over mijn eigen grens heen ben gegaan, dan kan ik daar veel beter over praten. Ook blijf ik nu niet lang in hangen in negatieve gedachten en kan ik het achter me laten en weer door gaan.
Uiteindelijk heb ik mijn opleiding goed kunnen afronden! Mijn begeleiders waren super trots op de vooruitgang die ik had geboekt. En ikzelf natuurlijk ook! Ook heb ik drie nieuwe vriendinnen met wie ik alles kan delen. Alles mag en niks is raar. Dat had ik eerder nog nooit gehad. En nu ik al mijn zorgen en ergernissen en vreugde momentjes met hun kan delen, merk ik dat ik thuis veel vrolijker ben. Ik voel meer rust en flexibiliteit waardoor het leven een stuk makkelijker gaat en het niet meer voelt als overleven.
