Blog

Erika kreeg een burn-out, ze was emotioneel, had een negatief gedachtepatroon en was zeer ongelukkig binnen het bedrijf waar ze werkte. Na een aantal persoonlijke ontwikkelgesprekken bij Vrouwzeker wil ze nu haar verhaal delen en mocht ik haar interviewen.

Wat dapper dat je je verhaal wilt delen om andere vrouwen te inspireren! Zou je willen delen waarom je hulp zocht? 

Vorig jaar heb ik ontslag genomen bij mijn toenmalige werkgever, omdat ik erg ongelukkig was in de organisatie. Ik heb toen zelf het heft in handen genomen en ontslag genomen, in goed overleg. Ik had veel huilbuien, was labiel, kwam diverse kilo’ s aan, heb diverse paniekaanvallen gehad, was emotioneel, had nergens meer zin in (en nee, ook geen zin in seks) en was compleet uitgeput. Toen ik thuis rust kon pakken, heb ik nooit de gedachte gehad dat dit niet vanzelf over zou gaan. Ik nam 3 maanden rust, ging naar een spirituele coach (wat me weinig heeft geholpen) en besloot de draad weer op te pakken en weer te solliciteren. Maar na een jaar verder te zijn, merkte ik dat de klachten waarmee ik wegging bij mijn werkgever, nog steeds niet over waren. Ik was nog steeds heel emotioneel, weinig energie en kon echt overvallen worden door dagen dat mijn energielevel nul was en ik het leven even niet zo zonnig in zag. Een negatief gedachtepatroon nam de overhand, met eindeloos gepieker. Mijn vriend en mijn beste vriendin hebben mij aangespoord om professionele hulp te zoeken. Ik twijfelde over alles, zelfs over mijn relatie en of ik alle beslissingen die ik had genomen, wel de juiste waren. Grote onzekerheid en angst beheersten op een gegeven moment mijn leven. Het voelde alsof alles op losse schroeven stond. Ik had nooit gedacht dat mijn burn-out, gesprek aan zelfvertrouwen en eigen kracht de oorzaak van dit alles kon zijn.

Wat heeft jou geholpen om de stap te zetten iemand in de arm te nemen die je bij dit proces kan ondersteunen? 

Op een gegeven moment gaf mijn vriend aan dat ook zijn hulp grenzen heeft. Hij gaf aan altijd naar me te willen luisteren, maar dat hij te dichtbij staat om mij echt een stap verder te helpen. En daarbij komt dat ik zelf echt het gevoel had dat ik de bodem had bereikt en inzicht kreeg dat ik zo niet verder kon. Ik had het gevoel dat ik muurvast zat. Het gevoel dat je in een moeras vastzit en dat alle pogingen die je zelf onderneemt, je alleen maar vaster komt te zitten. Tel daarbij op dat ik een grote wens had om me weer gelukkig en blij te voelen, en dat het echt klaar was met me slecht voelen.

Je bent nu een tijdje onderweg. Hoe ben je gegroeid in jouw proces? 

Ik heb een veel positievere kijk gekregen op mezelf en leer nu dat door je eigen ruimte te pakken waar je recht op hebt, dat je het gevoel krijgt dat je er toe doet. Dat je belangrijk bent en dat zelfliefde echt belangrijk is. Door deze ruimte plus de nodige achtergrondinformatie heb ik eindelijk kunnen inzien en accepteren dat ik een burn-out heb gehad. En door dit inzicht, erkenning en acceptatie heb ik een enorme rust voor mezelf gecreëerd. Ik kan mijn verhaal nu vertellen, en elke keer als ik dit vertel, merk ik dat mijn eigenwaarde groter wordt. Ik ben belangrijk, ik doe er toe en ik ben lief voor mezelf. Ik kan hierdoor steeds beter naar mijn eigen gevoel en mijn eigen koers luisteren. Ik voel me energieker, fitter, ga er weer meer op uit, wandel elke dag. Dat zorgt voor een positieve flow in mijn leven!

Wat heeft jou in het proces geholpen om stappen vooruit te zetten?

De fysieke oefeningen die ik samen met Sarah heb gedaan hebben voor veel zelfinzicht gezorgd. Een hele confronterende spiegel, waardoor de puzzelstukjes in elkaar vielen. Maar ook de vragen die Sarah heeft gesteld, hebben mij veel inzichten gegeven. Door eigen ruimte in te nemen, en mijn directe omgeving te vertellen over het proces waar ik in zit. Mijn ouders, mijn vriend, broertje en mijn beste vriendinnen. Verder heb ik daarnaast boeken gelezen over burn-out en hooggevoeligheid. Daarnaast heb ik gemerkt dat elke dag rond dezelfde tijd opstaan en genoeg beweging zeker hebben bijgedragen aan een goed herstel.

Waar ben je, bij jezelf, trots op?

Ik ben er echt trots op dat ik de stap naar hulp heb gezet en dat ik zo ben gegroeid sinds dit moment. En ook dat ik naar buiten toe mijn verhaal durf te doen, voelt als een grote opluchting en daar ben ik best trots op dat ik zover ben gekomen! Ik merk dat ik steeds meer de oude word. De komende tijd gaan we aan de slag om nog zelfverzekerder te worden en werken we aan meer lef om mijn dromen achterna te jagen en dat ik durf te leunen op mezelf.

Je verhaal zal op zichzelf al inspirerend zijn, maar wat zou je ten slotte nog tegen vrouwen willen zeggen die rondlopen met dezelfde klachten of vergelijkbare situatie zitten?

Zoek hulp, want dat is echt onmisbaar. Lees boeken die je aanspreken. Neem een goede vriendin in vertrouwen, want erover praten met iemand die heel dichtbij je staat is heel belangrijk. Je gevoel delen is belangrijk en geeft je nieuwe inzichten. En vooral, accepteer je situatie niet. Als je dezelfde klachten hebt zoals ik heb gehad: dat is niet oké en niet normaal. Het kan verwoestend zijn voor je hele leven, inclusief je relatie. Negatieve gedachten, angsten, grote twijfels die nergens op zijn gebaseerd maar voortkomen uit angst, kunnen je leven gaan beheersen. Zoals een vriendin vandaag nog tegen me zei, die dezelfde klachten heeft gehad. Je graaft je eigen kuil steeds dieper en dieper, en je komt er niet zelf meer uit. Pak die hulp en ga voor een blije gelukkige versie van jezelf, want dat is het echt waard en de beste investering die je kan doen! En waar je je hele leven iets aan zult hebben.